Parafia Rzymskokatolicka p.w. Chrystusa Króla w Jarnołtowie

PL  14-330 Małdyty, Jarnołtowo 21, tel. 89 758-10-27

Administrator strony: ks. proboszcz Jarosław Janowicz

Immanuel Kant

historia życia

„Nigdy nie jest za późno na to, by stać się rozumnym i mądrym;

jeżeli wszakże zrozumienie rzeczy przychodzi późno,
to coraz trudniej jest je zastosować".

 

Immanuel Kant urodził się 22 kwietnia 1724 roku o godzinie 5 rano w Knipawie,
jednym z trzech miast tworzących Królewiec.
W kilka miesięcy później, to jest 13 czerwca 1724 roku król Fryderyk Wilhelm I, mocą swego reglamentu ratuszowego, scalił trzy miasta: Stare Miasto, Knipawę i Lipnik w jedno miasto Królewiec.
Od tego czasu jego nazwa brzmiała: Królewsko-Pruskie Stołeczne i Rezydencjonalne Miasto Królewiec.

23 kwietnia 1724 roku potomek Kantów został ochrzczony jako Emmanuel.

Z czasem przyszły filozof zmienił swoje imię i używał go w formie Immanuel (co z hebrajskiego oznacza ,,Bóg z nami”). Był on czwartym z dziewięciorga dzieci (z których tylko pięcioro dożyło wieku dojrzałego).

 

W 1731 roku Immanuel rozpoczął naukę w miejscowej Szkole Szpitala Świętego Jerzego,

w której nauczano głównie katechezy. W 1732 roku, dzięki pomocy pastora Franza Schultza, który był znajomym matki, Immanuel został przeniesiony do Pietist Collegium Fridericianum dla chłopców, gdzie pobierał naukę aż do roku 1740.

W 1740 roku Immanuel Kant wstąpił na uniwersytet, intencją rodziny wspieraną przez pastora Schultza była nadzieja,

że zostanie on teologiem i będzie realizował karierę kościelną.

 

Jednak młody student wybrał naukę logiki, etyki, metafizyki, prawa naturalnego i matematyki.

W okresie studiów, obok nauki, często brał udział w zabawach i spotkaniach towarzyskich,

podczas których bywał tzw. duszą towarzystwa, zawsze modnie ubrany, szarmancki, elokwentny,

z niewyczerpanym zapasem anegdot i poczuciem humoru oraz oryginalnych replik.

Był też dobrym graczem w karty, także tam gdzie stawką były pieniądze.

Młody Kant nie był zamkniętym snobem i zdziwaczałym osobnikiem jak to niekiedy jest opisywany.

 

W 1747 roku, nie ukończywszy formalnie uczelni, bez dyplomu, wyjechał z miasta do pracy jako nauczyciel na wsi.

Został nauczycielem trzech z pięciu synów pastora Daniela Ernsta Anderscha w Judtschen

(około sto kilometrów na wschód od Królewca – obecnie Wesołówka w Obwodzie Kaliningradzkim).

Około 1750 roku pozostawił Judtschen i udał się do Jarnołtowa, gdzie pracował do 1754 roku.

Po opuszczeniu Jarnołtowa Kant przez pewien czas był nauczycielem domowym

u hrabiego von Keyserlingk w Waldburg-Capustigall w pobliżu Królewca.

17 kwietnia 1755 roku Kant złożył do dziekana Wydziału Filozofii swoją pracę magisterską „O ogniu” pisaną po łacinie.

13 maja obronił złożoną pracę i zdał egzamin magisterski.

 

Po obronie pracy naukowej magister Kant został zatrudniony jako kurator uniwersytetu,

nie było dla niego wolnego miejsca w katedrze filozofii. W tym samym roku habilitował się.

W 1765 roku został zastępcą bibliotekarza biblioteki zamkowej, a od 1766 roku był kustoszem gabinetu przyrodniczego. Katedrę i nominację na profesora logiki i metafizyki otrzymał po 15 latach, w 1770 roku.

Do tego czasu żył bardzo skromnie, otrzymywał niewielkie uposażenie od władzy królewskiej.

Gdy został profesorem tytularnym jego główne dochody stanowiły honoraria płacone przez studentów.

Pozwolił sobie wówczas na kupno domu i utrzymanie służącego, począł wydawać proszone obiady,

które ciągnęły się do późnego popołudnia.

Chętnie bywał w świecie i dawał się zapraszać ludziom z arystokracji królewieckiej.

 

W latach 1786 i 1788 Kant był rektorem uniwersytetu w Królewcu,

w 1787 roku został przyjęty do Akademii Nauk w Berlinie.

Największe ówczesne uniwersytety niemieckie – Halle, Jena, Erlangen, Mittau – proponowały mu katedrę filozofii.

Zawsze odmawiał.

Kant zmarł w swoim domu o godzinie 11 dwunastego lutego 1804 roku.

Pochowano go w iście królewskiej oprawie, w jego ukochanym Królewcu,

gdzie mimo zawieruchy wojennej i przejścia dwóch totalitaryzmów spoczywa po dziś dzień.

 

Kant dokonał niczym kopernikańskiego przewrotu w filozofii,

jego dokonania wywarły silny wpływ na rozwój całej europejskiej filozofii.

Pozostawił po sobie ogromny uniwersalny dorobek naukowy, z którego czerpią pokolenia do dzisiejszego dnia.

 

Według przekazu świadków, Kant niejako powrócił jeszcze do Jarnołtowa, powrócił symbolicznie,

bo przyjechały tu na kilka lat oryginały jego prac.

Bowiem podczas drugiej wojny światowej składowano w Jarnołtowie księgozbiory Królewieckie

i archiwalia Uniwersytetu Królewieckiego.

Były wśród nich także oryginały tekstów Kanta z lat 1776-1791, głównie jego odezwy do studentów,

publikowane w przeddzień semestru letniego i zimowego.

Dokumenty te wywieziono z Królewca w obawie przed bombardowaniami miasta.

W 1945 roku księgozbiory przewieziono z pałacu w Jarnołtowie do stacji kolejowej Połowite,

gdzie załadowano je na wagony.

Po wielu perypetiach, w tym długim postoju w Morągu (miano je przechowywać początkowo na terenie Morąga)

dotarły do Olsztyna.

Duża ilość z nich zaginęła, ale część zachowała się i jest przechowywana dziś w Archiwum Państwowym w Olsztynie.